صدها سال است که از هواپیماهای بدون سرنشین به شکل بالون و بادکنک برای پیش بینی وضعیت آب و هوا استفاده می‌شود. از پهپادهای زیر آب نیروی دریایی ایالات متحده که دمای اقیانوس‌ها را در سواحل کالیفرنیا ثبت می‌کنند تا میکرو پهپادهایی که بر فراز اوکلاهمای ویران شده از گردباد می‌چرخند، همگی نوید می‌دهند که پرنده‌های بدون سرنشین به ابزاری رایج برای درک و پیش‌بینی آب و هوا تبدیل می‌شوند.
در آوریل سال 1998 مقامات مرکز تحقیقات پرواز درایدن ناسا در کالیفرنیا از جدیدترین ابزار خود یعنی گلوبال هاوک رونمایی کردند. این پروژه جهت مطالعه جو و نشان دادن توانایی هواپیماهای نظامی بدون سرنشین طراحی و اجرا شد.گلوبال هاوک در اصل برای ارائه تصاویر نظارتی با وضوح بالا به فرماندهان میدانی توسط Northrop Grumman ساخته شده بود. این پرنده می‌توانست در یک پرواز از 24 ساعت و 11000 مایل دریایی فراتر برود. گلوبال هاوک پهپاد کوچکی نیست، بال‌های باریک آن 116 فوت طول دارند و ارتفاع دم V آن به 15 فوت می رسد.
این هواپیما دارای سیستم لیزری Cloud Physics Lidar (CPL)، تداخل سنج با وضوح بالا اسکن (S-HIS) و سیستم پیشرفته عمودی اتمسفر پروفایل (AVAPS) می‌باشد. سیستمCPL ساختار ابر و ذرات آئروسل مانند گرد و غبار، نمک دریا و ذرات دود را اندازه گیری می‌کند. S-HIS می‌تواند از راه دور دما و مشخصات عمودی بخار آب را به همراه دمای سطح دریا و ویژگی‌های ابر مشخص کند. سیستم dropsonde AVAPS حسگرهای کوچکی دارد که باد، دما و رطوبت را اندازه‌گیری می‌کند.
برای دانشمندان بارگیری این هواپیما با تجهیزات نمونه برداری و ارسال آن به استراتوسفر کاربردهای جالبی داشت. از مهم ترین کاربردهای آن می‌توان به اندازه گیری سطوح آلاینده‌ها و گازهای گلخانه ای مانند ازن، مطالعه شکل گیری طوفان‌ها وکوچک شدن صفحات یخی و نظارت بر اثرات بلایای طبیعی اشاره کرد.
هواپیمای بدون سرنشین ناسا به شکارچی طوفان تبدیل شد
گلوبال هاوک هواپیمای نظامی شناخته شده‌ایی بود که از سال 2010 برای پیش بینی طوفان ملی در آمریکا مورد استفاده قرار گرفت. این ماموریت فرآیندهایی را هدف قرار می‌‌داد که زمینه ساز شکل گیری طوفان و تغییر شدت آن بودند. این هواپیما به دانشمندان کمک می‌کرد تا نقش محیط را در رخ دادن فرآیند طوفان رمزگشایی کنند. مطالعه طوفان‌ها برای کمپین‌های میدانی همواره یک چالش است، زیرا نمونه کوچکی از طوفان‌ها برای مطالعه در دسترس هستند و سناریوهای متنوعی متاثر از آن ها شکل می‌گیرند و تکامل می‌یابند. ناسا آخرین کارزار میدانی علم طوفان خود را با پرواز گلوبال هاوک بر فراز طوفان لزلی اقیانوس اطلس در طی پروازی یک روزه از کالیفرنیا به ویرجینیا آغاز کرد.
این پهپاد، هواسنجی را در آسمان رها کرده تا دما، فشار، رطوبت و باد را چهار بار در هر ثانیه اندازه گیری کند. داده‌ها بلادرنگ به سرویس ملی آب و هوا در مرکز ملی طوفان منتقل می‌شدند. در طول ماموریت، گلوبال هاوک بر فراز طوفان‌های استوایی در اقیانوس اطلس پرواز می‌کند و طوفان‌ها را با شش ابزار علمی تجزیه و تحلیل می‌کند. این پرنده سه ابزار را برای بررسی محیط اطراف طوفان‌ها با خود حمل می‌کند.
اکنون NOAA ( اداره ملی اقیانوسی و جوی آمریکا ) در حال برداشتن گام بعدی با گلوبال هاوک و انجام آزمایشات جدید در اقیانوس آرام، قطب شمال و خلیج مکزیک است. با توجه به اینکه بیش از نیمی از جمعیت ایالات متحده در پنجاه مایلی ساحل زندگی می‌کنند، پیش بینی دقیق طوفان می‌تواند به جوامع مختلف از جمله آمریکا کمک کند تا از جان و مال افراد محافظت کنند.
